sEvGiyE aDaNmIŞ bİr gÜN

bizim tek derimiz sevmekti
işin özünde bıraksalardı bizi bize elbet bulurduk bir orta yol ama olmadı olamadı

biri ordan bir şeyler fırlattı önümüze bir diğeri arkamızdan adı üstünde bir zamanlar dediğimiz yerlere çekmeye çalıştı bizi
oysa bizim tek derdimiz üsküdardan yine havanın kapalı olduğu bir günde vapura binip herkes içerdeyken dışarda oturmaktı
üst katta
boğazın tam ortasında
martıların ve istanbulun şahitliğnde göz göze gelmekti ordan el ele yürümekti beşiktaştan ortaköye bizim tek derdimiz yol boyu uzanan siyah beyazlığın içinde renkli bir şeyler aramaktı sonra bir köşede öylece oturup istanbulun gölgesinde geleceğe dair güzel anlar çizmekti o kapalı gri tonlamalı gök yüzünde......
ve en sonra kaçınılmaza yürümekti
yine üst katta bir vapur güvertesinde ....
usulca bir otobüs durağında ağır ve hüzünlü bir ayrılık.......
sonrası o duraktan bu durağa puslu camlardaki yansımalar
aklımızda günden kalan kareler......
yüreğimizde ayrılığın vermiş olduğu bir burukluk
ve
UMUT
bir dahaki hafta sonunun gelecek heycanı .

............